หลายต่อหลายครั้งที่เราบอกว่ารับฟังกัน แต่ทำไมเราไม่เข้าใจความรู้สึกและความต้องการของกันและกันอย่างแท้จริง หรือว่าที่ผ่านมาแล้วเราฟังแค่เสียงที่ผ่านเข้าหูมา แต่ไม่เคยน้อมให้เสียงเหล่านั้นดังเข้ามาในจิตใจของเรา  

ในสังคมปัจจุบันมีความขัดแย้งเกิดขึ้นอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นความขัดแย้งขนาดเล็กๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นในครอบครัว ในกลุ่มเพื่อนฝูง และในที่ทำงาน จนถึงปัญหาความขัดแย้งขนาดใหญ่ระดับประเทศ ทั้งการเมือง เศรษฐกิจ หรือแม้กระทั่งภายในจิตใจของเราเองก็มักจะเกิดความขัดแย้งเกิดขึ้นอยู่เสมอ

ในโลกแห่งความเป็นจริง พบว่าเรามีความเห็นที่แตกต่างกันอยู่เสมอ แต่เมื่อเริ่มมีความเห็นที่แตกต่าง เราก็มักจะเริ่มปิดหู ทำให้เราไม่ได้ได้ยิน ปิดช่องทางการสื่อสารไปโดยไม่รู้ตัว ความแตกต่างหลากหลายเป็นสิ่งที่มีอยู่ในทุกที่และทุกกลุ่ม หากเราขาดทักษะในการสื่อสารและการจัดการความเห็นที่แตกต่างเหล่านี้ ก็มีแนวโน้มที่จะทำให้กลับกลายเป็นความขัดแย้งและขยายตัวลุกลามไปสู่ความรุนแรงได้

เราอาจจะมีมุมมอง ความคิดเห็น มีความรู้สึก และมีความต้องการที่ต่างกัน จากความแตกต่างทางความคิด ได้กลายเป็นรอยร้าวที่ทำให้เกิดการไม่เข้าใจและเข้าถึงกัน เพียงเพราะว่า ยึดมั่นในความคิดความเชื่อของเรา จนไม่อาจจะรับฟังความคิดของอีกฝ่ายที่ต่างจากเราได้ เมื่อเราไม่สามารถรับฟังกันได้ ทำให้เรามีขีดจำกัดในการที่จะรับรู้ถึงความรู้สึก ความต้องการที่แท้จริงของกันและกันได้ ซึ่งแท้จริงแล้ว เราทุกคนอาจจะมีความรู้สึกและความต้องการที่ไม่ต่างกันเลย ให้การฟังเป็นเหมือนประตูที่จะเปิดให้ใจของเราเชื่อมโยงเข้าถึงกัน

เสมสิกขาลัย ได้จัดทำ “โครงการฟังด้วยหัวใจ” เพื่อสร้างทักษะและถ่ายทอดเครื่องมือในการฟังให้กับคนทั่วไป ให้สามารถรับฟังและจัดการกับความขัดแย้งได้ ทั้งกับคนใกล้ตัวของตนเองและสังคมวงกว้าง

การฟังด้วยหัวใจจึงเป็นทั้งการเยียวยา ลดปัญหาความขัดแย้งที่กำลังดำเนินอยู่และป้องกันความขัดแย้งที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วย หากเราลองเปิดใจรับฟังตัวเองและคนอื่นอย่างลึกซึ่ง เราอาจจะพบว่า แท้ที่จริงแล้ว เราทุกคนล้วนมีความต้องการที่ไม่แตกต่างกัน เป็นเพื่อนมนุษย์ที่ต่างต้องการความสุข ไปพ้นจากความทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น