ด้วยชีวิตและสภาพสังคมที่เร่งรีบ ทำให้เราแทบไม่มีเวลาหยุดนิ่งเพื่อทบทวนถึงสิ่งที่กระทบรบกวนร่างกายและจิตใจของเรา ปมปัญหาหรือความทุกข์ใจจึงถูกสะสมอยู่ในร่างกายและจิตวิญญาณ จนบางครั้งเราอาจจะหลงลืมหรือบางทีเราก็พยายามทำให้ชีวิตมันดูวุ่นวายเพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดถึงและสะสางปมปัญหาเหล่านั้น และเมื่อมาถึงจุดหนึ่งที่เป็นทางตันเราก็พบว่าปัญหานั้นมาอาจจะสายเกินกว่าที่เราจะแก้ไขหรือเยียวยา

ศิลปะเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้ร่างกายและจิตวิญญาณได้ทำงานร่วมกันอย่างผสานกลมกลืน  การทำงานศิลปะโดยให้ร่างกายได้เคลื่อนไปตามหัวใจต้องการ(ใจนำกาย) เมื่อลงมือทำโดยไม่ผ่านกระบวนการคิด ผลงานศิลปะที่แสดงออกมานั้นอาจบ่งบอกถึงสภาพจิตใจ บุคลิก พฤติกรรม หรือปมปัญหาที่ค้างคาใจ ความทุกข์ที่ตกตะกอนนอนนิ่งอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจของเราก็เป็นไปได้
ถ้าเรามองศิลปะเป็นเรื่องของวิธีการและกระบวนการหนึ่งเพื่อการพัฒนาจิตใจ สติ สมาธิ สรรสร้างความสุขและบุคลิกภาพที่พึงประสงค์ หรือเยียวยาความเจ็บปวดทางกายและใจ เราสามารถเลือกกลวิธีทางศิลปะได้หลากหลาย สิ่งสำคัญอยู่ที่การปล่อยให้ใจและมือนำพาการสร้างสรรค์ไป ใช้การคิดวางแผนให้น้อย และในขณะสร้างสรรค์งานหมั่นสำรวจใจว่า รู้สึกอย่างไร งานนั้นกำลังบอกอะไรเกี่ยวกับตัวเราเอง

ให้งานศิลปะ การวาดรูป งานปั้น การเคลื่อนไหวร่างกาย ดนตรี และการชมภาพยนตร์ มาช่วยสะท้อนให้เราได้เห็นตัวตนและปมปัญหา เพื่อที่เราจะได้เยียวยาและพัฒนาจิตใจ ให้ศิลปะเป็นสื่อช่วยนำพาให้เราเข้าใจและเข้าถึงตัวตนของเรา